მეღვინეობა ჩილეში
ჩილეს ღვინოები კლასიფიცირდება როგორც ახალი სამყაროს ღვინოები.
ჩილეს მევენახეობის საკმაოდ დიდი ისტორია აქვს. იგი იწყება მე-16 საუკუნეში, ესპანელი დამპყრობლების მიერ ამერიკის კოლონიზაციის დროს, რომლებმაც ჩაიტანესვაზი Vitis vinifera.
XIX საუკუნის შუა ხანებში ჩილეში შემოიტანეს ფრანგული ვაზის ჯიშები, როგორიცაა კაბერნე სოვინიონი, მერლო, კარმენერი და კაბერნე ფრანი.
თანამედროვე მეღვინეობა დაიწყო 1980-იან წლებში, მას შემდეგ რაც დაიწყეს ღვინის დაძველებისათვის ბარიკებისა და უჟანგავი ფოლადის ავზების გამოყენება.
ათი წლის განმავლობაში, 1995 წლიდან 2005 წლამდე, ღვინის ქარხნების რაოდენობა 12-დან 70-მდე გაიზარდა. შესაბამისად, გაიზარდა ექსპორტიც.
ღვინის ბაზრის ზრდის ერთ-ერთი მთავარი ფაქტორია ის, რომ მე-20 საუკუნის ბოლოს ბევრი ფრანგული ოჯახი ჩილეში გადასახლდა. ფრანგებმა ჩამოიტანეს და გაავრცელეს ღვინის კულტურა და ესთეტიკური გემოვნება ადგილობრივ ჩილელებს შორის, გააფართოვეს თავიანთი ცოდნა ღვინის სამყაროს შესახებ.
ექსპორტირებული ღვინის პროდუქტების მოცულობით, ჩილე მსოფლიოში მეხუთე ადგილს იკავებს, ხოლო ღვინის წარმოების მხრივ – მეცხრე ადგილს.
კლიმატი აღწერილია, როგორც შუალედური კლიმატი კალიფორნიასა და საფრანგეთს შორის. ყველაზე გავრცელებული ვაზის ჯიშებია კაბერნე სოვინიონი, მერლო და კარმენერი. აღსანიშნავია, რომ ჩილემ მოახერხა ფილოქსერას თავიდან აცილება.
კლიმატი და გეოგრაფია
რუკაზე ჩილეს გრძელი, ვიწრო ფორმა აქვს. კლიმატზე გავლენას ახდენს ანდები ქვეყნის აღმოსავლეთით და წყნარი ოკეანე დასავლეთით.
ვენახები განლაგებულია 1200 კმ-ზე მეტ სიგრძეზე, ატაკამის რეგიონიდან ბიო-ბიომდე. ჩრდილოეთ რეგიონებში კლიმატი მშრალი და ცხელია, სამხრეთის გრილ და ნოტიო კლიმატთან შედარებით.
სანტიაგოს ირგვლივ ცენტრალურ ველს მშრალი კლიმატი აქვს, ნალექი 38 მმ -ია და გაზაფხულზე ყინვების რისკი დაბალია. ანდების სიახლოვე გავლენას ახდენს ყოველდღიური ტემპერატურის რყევებზე, ქმნის შედარებით დიდ ტემპერატურულ სხვაობას დღე-ღამეს შორის, რითაც მარცვალს უნარჩუნებს მჟავიანობის დონეს.
განვითარებული მეღვინეობის რეგიონები სარწყავ სისტემებს იყენებენ. ვენახების წყლით მოსამარაგებლად სარწყავი სისტემები წყალს ანდეს თოვლიდან იღებენ.
სამხრეთის განვითარებად რეგიონებს ნალექის დეფიციტი არ აქვთ, თუმცა ვენახების მფლობელებმა უნდა გაითვალისწინონ რიგი სხვა ფაქტორები, როგორიცაა პერუს დინება წყნარ ოკეანეში, რამაც შესაძლოა ვენახი დაფაროს ცივი ჰაერით.
კანონმდებოლობა მეღვინეობის შესახებ
კანონი, რომელიც განსაზღვრავს მევენახეობის რეგიონების საზღვრების, შემადგენლობის, ხარისხისა და ეტიკეტირების მოთხოვნებს 1995 წელს იქნა მიღებული.
სისტემას ეწოდება Denominaciones de Origen (DO) და აღწერს ოთხ დონეს:
- რეგიონები – ყველაზე დიდი, ძირითადად იმეორებს ქვეყნის ადმინისტრაციულ დაყოფას ჩრდილოეთ-სამხრეთის მიმართულებით, დაყოფილია ქვერეგიონებად:
-
- ატაკამა
- კოკიმბო
- აკონკაგუა
- ცენტრალური ველი
- სამხრეთი
- ასტრალი
- ქვერეგიონები – ჩვეულებრივ მდინარეების სახელს ატარებენ, რომლებიც მიედინება აღმოსავლეთიდან დასავლეთისკენ, ყველაზე გავრცელებული სახელებია ეტიკეტებზე, დაყოფილია უფრო მცირე ზონებად.
- ზონები – შეიძლება დაიყოს უბნებად
- უბნები – ყველაზე პატარაა
2011 წელს დაემატა განყოფილება “დასავლეთ-აღმოსავლეთის” მიმართულებით: სანაპირო (Costa), მეჟგორიე (Entre Cordilleras), ანდები (Andes).
ეს დამაზუსტებელი დაყოფა განპირობებულია იმით, რომ მევენახეობის უმეტეს რეგიონებში კლიმატი და ნიადაგი იცვლება აღმოსავლეთის მთიანეთიდან (ანდები), ხეობის გავლით ოკეანის სანაპირომდე, რაც გავლენას ახდენს ღვინის ხარისხზე, მის გემოზე და ფასზე.
ღვინის ეტიკეტზე შეგიძლიათ იპოვოთ როგორც უბრალოდ მაიპო Maipo, ასევე მაიპო ანდები Maipo Andes.
რეგიონის სახელის მინიჭების უფლების მოსაპოვებლად (ნებისმიერ დონეზე), ღვინო უნდა დამზადდეს ამ რეგიონში მოყვანილი ყურძნის მოსავლის მინიმუმ 75%-ით. თუ ღვინო ევროკავშირში (ევროკავშირში) საექსპორტოდ არის განკუთვნილი, მაშინ – არანაკლებ 85%-სა.
ასევე, ყურძნის ჯიშის დასახელების დაფიქსირებისათვის ღვინოში უნდა იყოს ყურძნის მინიმუმ 75% (85% ევროკავშირში ექსპორტისთვის). ამავდროულად, ალკოჰოლის მინიმალური შემცველობა უნდა იყოს მინიმუმ 11,5%.
მეღვინეებს შეუძლიათ ეტიკეტზე მიუთითონ დამატებითი ტერმინები ღვინის ხარისხის აღსანიშნავად:
- Superior – გამოიყენება მეღვინეების შეხედულებისამებრ;
- Reserva ან Reserva Especial – ალკოჰოლის მინიმალური შემცველობა 12%
- Reserva Privada ან Gran Reserva – ალკოჰოლის მინიმალური შემცველობა 12,5%, ამასთან წითელი ღვინოები დაძველებულია მუხაში, მინიმუმ 6 თვის განმავლობაში.
წყაროები
- ↑ Перейти обратно:12 MacNeil The Wine Bible pg 836—843 Workman Publishing 2001 ISBN 1-56305-434-5
- ↑ Stevenson «The Sotheby’s Wine Encyclopedia»pg 543—546 Dorling Kindersley 2005 ISBN 0-7566-1324-8
- ↑ Johnson & J. Robinson The World Atlas of Winepg 297—299 Mitchell Beazley Publishing 2005 ISBN 1-84000-332-4
- ↑ Robinson (ed) «The Oxford Companion to Wine»Third Edition pg 163—167 Oxford University Press 2006 ISBN 0-19-860990-6